آغاز راگبی در مدارس انگلیسی
راگبی نخستین بار در قرن نوزدهم در مدارس انگلستان دیده شد. طبق داستانی مشهور، در سال ۱۸۲۳، ویلیام وب الیس در مدرسه راگبی توپ فوتبال را برداشت و به جای شوت‌زدن، شروع به دویدن با آن کرد. این حرکت پایه‌گذار نوع جدیدی از بازی‌های توپی شد که بعدها راگبی نام گرفت. در آن زمان قوانین بازی در مدارس مختلف متفاوت بود و هیچ استاندارد مشخصی وجود نداشت. این تنوع قوانین باعث شد که به مرور قوانین یکسان‌سازی شود. در نهایت این استانداردسازی باعث شکل‌گیری یک بازی رسمی و منسجم شد. مدرسه راگبی و فرهنگ آن نقش مهمی در رشد این ورزش داشتند. این ورزش به سرعت در میان نوجوانان محبوب شد و به تدریج به سراسر کشور گسترش یافت.

۲. گسترش جهانی راگبی
راگبی در ادامه قرن نوزدهم به سرعت به مستعمرات بریتانیا منتقل شد. مهاجران و سربازان انگلیسی نقش مهمی در انتشار این ورزش در کشورهای استرالیا، نیوزیلند، آفریقای جنوبی و کانادا داشتند. این کشورها به سرعت راگبی را پذیرفتند و آن را در فرهنگ ورزشی خود جای دادند. اولین مسابقه بین‌المللی رسمی راگبی در سال ۱۸۷۱ بین انگلستان و اسکاتلند برگزار شد. پس از آن، فدراسیون‌های ملی راگبی در کشورهای مختلف تشکیل شدند تا قوانین و مسابقات را تنظیم کنند. برگزاری مسابقات بین‌المللی به توسعه بیشتر این ورزش کمک کرد. این روند موجب شد که راگبی به ورزشی جهانی تبدیل شود. به‌ویژه در نیوزیلند، راگبی بخشی از هویت ملی مردم شد.

۳. تدوین قوانین و سازمان‌دهی
با افزایش محبوبیت راگبی، نیاز به قوانین منسجم و سازمان‌دهی احساس شد. در سال ۱۸۷۱ اتحادیه راگبی انگلستان (RFU) تأسیس شد که مسئول تدوین قوانین رسمی و نظارت بر آنها بود. قوانین راگبی شامل تعداد بازیکنان، مدت زمان بازی، نقش داور و نحوه اجرای بازی شد. این سازمان به شکل‌گیری مسابقات رسمی کمک کرد و بازی را از حالت غیررسمی به ورزشی قانونمند تبدیل نمود. به مرور اختلافاتی در خصوص حرفه‌ای شدن بازیکنان به وجود آمد و باعث جدایی دو شاخه "راگبی یونیون" و "راگبی لیگ" شد. هر شاخه قوانین و ساختارهای خود را داشت و هر دو همچنان محبوبیت دارند. این دوگانگی باعث تنوع در بازی راگبی شده است.

۴. حضور راگبی در المپیک و جام جهانی
راگبی برای اولین بار در سال ۱۹۰۰ وارد بازی‌های المپیک شد، اما پس از چند دوره از برنامه خارج شد. پس از تلاش‌های فراوان، در سال ۲۰۱۶ نسخه کوتاه‌تر و سریع‌تر راگبی به نام "راگبی سونز" مجدداً به المپیک بازگشت. این نسخه با تعداد بازیکنان کمتر و سرعت بالاتر، جذابیت زیادی برای تماشاگران دارد. همچنین جام جهانی راگبی که از سال ۱۹۸۷ آغاز شده، به یکی از معتبرترین رقابت‌های ورزشی تبدیل شده است. این مسابقات هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود و تیم‌هایی مانند نیوزیلند، آفریقای جنوبی و استرالیا در آن برتری دارند. پخش جهانی این رقابت‌ها، به گسترش و محبوبیت بیشتر راگبی کمک کرده است.

۵. جایگاه معاصر راگبی
امروزه راگبی یکی از ورزش‌های پرطرفدار در کشورهایی مانند نیوزیلند، آفریقای جنوبی، فرانسه، انگلستان و ایرلند است. این ورزش فراتر از یک بازی، بخشی از فرهنگ و هویت ملی این کشورها محسوب می‌شود. حضور زنان در راگبی رشد چشمگیری داشته و لیگ‌ها و مسابقات بین‌المللی زنان محبوبیت را افزایش داده‌اند. فدراسیون جهانی راگبی نیز با هدف گسترش ورزش در آسیا، آمریکای لاتین و آفریقا برنامه‌ریزی کرده است. افزایش زیرساخت‌ها، آموزش و مسابقات پایه، بخش مهمی از این تلاش‌ها هستند. در عین حال، چالش‌هایی مانند آسیب‌های ورزشی همچنان وجود دارد. با این حال، آینده راگبی در جهان روشن و امیدوارکننده است.